şu güzelliğe bakarmısınız...mavişim benim,o kadar küçük,okadar kırılgan bir o kadar da yaramaz..bütün günümü dolduruyor.aklımda sürekli onunla ilgili düşünceler..keşke bir tedavisi olsa ..araştırıyorum..
onu aldığımız evdeki insanlarla konuştum..bulut'un iki kardeşi var onlarda herhangi bir şey farkettiler mi diye...ama açıkçası kedileri o kadar çok önemsediklerini,sevdiklerini düşünmüyorum..onları da alın hatta annesini de,bütün kedileri alın diyorlar..yüzlerinde tiksinç bir ifadeyle..onları anlamıyorum..anlamaya da çalışmıyorum açıkçası.tanımak da istemiyorum bu düşüncede olan insanları , yaşamıma katmak istemiyorum..zaten kediler de yok artık bahçelerinde ..kesin kovalamışlardır..çok şey geçiyor beynimden ,yazmak istemediğim şeyler..neyse yakında daha iç açıcı,daha güzel şeyler yazmak düşüncesiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder