Ben dağlar gibi bir köpektim…. Özgürce yaşardım sokaklarda ne zamandır… Ta ki, içinizden biri 10 saniyede benim hayatımı söndürene kadar… Bundan 4 gün önce bana arabasıyla çarpıp kaçana kadar. Omuriliğimi ortadan ikiye ayırıp, beni felçli bırakana kadar. Onun bana çarpıp kaçması taş çatlasa 10 saniyesini aldı. En fazla arabasının tamponunda,tam bana çarptığı yerde ufak bir iz bırakmışımdır. Onu da tamir ederler hemen...Tamirciye gittiğin zaman o ize iyi bak olur mu - o benim sönen hayatımdan kalan son iz. Peki ya senin bende bıraktığın iz ne olacak? Ben bir ömür boyu onun bedelini ödeyeceğim.Şimdi yürüyemiyorum, sürünebiliyorum sadece. Tuvaletimi tutamıyorum, korkunç bir acı ve ızdırap içindeyim.
Bu sabah uzman bir veteriner tarafından muayene edildim. Dedi ki, kazadan sonraki kritik 24 saat içerisinde ameliyat edilebilseymişim belki şansım olabilirmiş. Yani bana çarpan o canavar beni yolun kenarında bırakmak yerine, alıp bir veterinere götürseymiş şansım olabilirmiş.Ama ben ancak kazadan 4 gün sonra uzmana götürülebildim. Bu süre içinde omuriliğimde sağlam kalan sinirlerim de bir bir ölmeye başlamış.
Durum böyle olunca, benim UYUTULMAM gerektiğini söylediler. Zaten sahipsiz bir köpek olduğum için kimsenin benimle uğraşmayacağını da eklediler dip not olarak.
Benim hayatım bir dip not mıu? Elbette değil. Ve benimle ilgilenen hayvanseverler uyutulmamı kabul etmediler. Çünkü onlar benim gözlerimin içine baktılar, ve yaşamak istediğimi gördüler… Ve sonuna kadar benim için mücadele etmeye karar verdiler.
Nefes alıyorsak umut vardır öyle değil mi?
Şu anda bir diğer uzmanın benim ameliyat olup olamayacağım, eğer ameliyat olursam şansımın ne kadar olacağına dair görüşleri bekleniyor. En ufak bir umut varsa bile ameliyat olacağım. Eğer yoksa da, böyle yaşayacağım. 10 saniyede söndürülen hayatımın bir ucundan tutup, yeniden başlayacağım.
Bu mücadelede bana yardım eder misiniz? Adım Melek. 2-3 yaşlarındayım.
Yeni bir hayat kurmak için size ihtiyacım var.
