8.5.09

yağmur yağıyor yine..

Biliyorum üzülüyorsun anne;düşündükçe benim dünyamın bu bahçeden ibaret olduğunu..Ben sokakta nasıl yaşanır bilmiyorum ki..Doyasıya koşmadım ki sınırları belli olmayan,uçsuz bucaksız bozkırlarda..Bahçe kapısı açık kalsa da çıkamam ki ben dışarı,bunu sen de biliyorsun..Burda açtım gözlerimi,senin kucağında büyüdüm,ilk yemeğimi elinden yedim..Sesinin tonunu tanırım,oğlum deyişini bilirim ya da annem kızmış susayım derim ,havlamam.gözünün bir damla yaşına kıyamam,anlarım üzüldüğünü dokunuşundan...bizim kedi bulut'a bir şey demem, katlanırım yaramazlıklarına,biliyorum ki onu da en az benim kadar seversin.
off..of yine hüzünlendim ben,bu yağmur yüzünden oluyor bunlar..yine camdan bakmak zorundayım..ne zaman dinecek ki bu yağmur..

Not:bu fotoğraf çok şey yazdırır.sizlerden de bu fotoğraf üzerine yazmak isteyen olursa blogunda yazabilir....veya isterseniz burada yayımlarım yazılarınızı..çok sevinirim arkadaşlar..

2 yorum:

♥ŞANSLI♥ dedi ki...

Kıyamam!!!

Begonvilli Ev dedi ki...

Haklısın Gülgün'cüğüm; neler yazılmaz ki. Bizler yüreğimizdeki sevgi ile hasbel kader onların dünyalarına girmiş insanlarız ve o bakışların anlamını, o tertemiz sevgiyi ve dünyanın yalnızca insanlara ait olmadığını biliyoruz. Şu an yine yüreğimde sevgi ve hüzün karmaşası, bir tek tümce geliyor aklıma: ONLARI ÇOK SEVİYORUM.